Blij dat de voorbije week achter de rug is, dit was de zwaarste trainingsweek tot nu toe. Ze werd dit weekend afgesloten met zaterdag de 1ste 180km op de fiets en vandaag (zondag) werden 26km-kes gelopen. Nu een verdiend rustweekje om de batterijen terug op te laden.Zaterdag was het echt Flandriën weer, een beetje wind, koude regen, en de niet-handschoenen die ik in het ’t Kelderke was vergeten, zorgde voor beverige toestanden. De laatste 50km van de rit was het probleem dat mijn verkleumde vingers amper de drinkbus uit de houder konden trekken, het gevoel was volledig weg. Na een 165km rijd ik plat. Ik dacht is om met de rapte de band te vervangen, en de resterende 15 km rustig uit te bollen tot thuis. De koude stompjes, vingers genaam, kregen de “chepappe” niet open. Na herhaaldelijke pogingen gaf ik het op en de tranen die hier uit voortvloeide bevroren onmiddellijk, zo koud was het dat laatste is een beetje gelogen, maar ik hou nu eenmaal van dramatiek. Gelukkig had ik mijn kettingpons bij en kon ik alla MCGyver de “chepappe” toch nog openen. Nu het verlengstukje erop, bommetje erin jagen en vertrekken. 2 Bommetjes leeggemaakt en nog steeds een lekke band, problemen met het verlengstukje, of lag het probleem aan ondegetekende. Soit, ikke naar huis gebeld, en een 15min later stond het vrouwke met de auto bij mij en met de fietspomp in de aanslag. Nog steeds geen lucht in de band te krijgen, blijkbaar iets te fors ge-McGyvered. Fiets dan maar in de autokoffer, thuisgekomen, de ander fiets op de rollen gezet en nog een half uurke uitgebold op de rollen. Geen druppel heb ik gezweet op de rollen, ondanks het thermopulleke met lange mouwen en kraag, maar toch een beetje opgewarmd onder de douche kunnen kruipen.
De 26km van vandaag (zondag) op LSD gingen het 1ste half uur stroef, maar daarna ging het stukker beter. Het tempo was ook meer dan behoorlijk, het 2de gedeelte heb een negatieve split gelopen (nog steeds LSD), en dat stemde me toch zeer tevreden. De LSd trainingen van de winter hebben gerendeerd. De voorbije jaren klom de hartslag gestaag bij LSD lopen tot intensieve duur toe bij hetzelfde tempo. Nu kan ik constant aan eenzelfde tempo lopen, met vrijwel constante hartslag. Het koudere weer heeft ook invloed, maar het voelt allemaal goed aan.
Om het effe samen te vatten, ik zit een stuk beter dan vorig jaar, op alle 3 de disciplines. Ik heb nog een 5-tal weken om de scherpe kantjes eraf te halen, waarvan nog 1 week stage in Sauerland. Voorlopig ziet het er goed uit, en voor de moral is het ook goed. Het zwemmen is om diverse reden de laatste maand wat achterop geraakt, maar mijn 2XU-ke compenseert dat wel. Evenaring van de 2 voorbije jaren te Lanzarote zit er zeker in, alhoewel, er is een gezegde op Lanzarote: “The normal limits do not apply”. 24 Mei vertelt de harde waarheid en ik enkel de hoop.
