Gedachten met de wind langs achter ...

Net een lange duurtraining van 18km achter de kiezen, de eerste 3 km gingen bergaf, het 1ste uur quasi wind in de rug. De regenbuien ertussendoor konden m’n humeur en loopgevoel niet verstoren. Het kostte allemaal “weinig” moeite, en dan begint ne mens te denken. Als ik nu …, neen, denk ik bij mezelf, realistisch blijven. Maar even later hebt ge die gedachten weer, laat maar stromen dacht ik … Stel, maar ik kan er ook ver naast zitten, dat ik de wind vervang door minder kilo’s, zou dat hetzelfde relaxte loopgevoel geven? Het zal een deel van het gevoel kunnen zijn, trouwens, minder gewicht is minder arbeid voor de spierkes, zijn minder suikers, is een lagere hartslag, …  Het loopgevoel zal niet echt hetzelfde zijn, maar de gevolgen met wind in de rug of minder kilootjes zijn wel “hetzelfde”, dus … . Uiteraard ben ik na het lopen thuisgekomen, de km’s met “Map my run” gecheckt, een brede grijns, met dank aan de wind. Maar de ”dus”-gedachten van de kg-en deden me wat opzoekingen doen op het geweldige internet, en daar vond ik hetgeen ik moest hebben. Een tabel met gewichtsverlies ifv loopafstanden en de tijdwinsten die daaruit voortvloeien. Er dient wel bijgezegd te worden dat het gewichtsverlies voornamelijk vetten inhoudt. Het betreft vetten die teveel aan je lijf hangen, die je kan missen, en geleidelijk aan, dus geen crashdieet toepassen. Als je al te scherp staat, en je gaat nog extra droger staan, kan het meer slechte gevolgen hebben dan goede. Dus, denk goed na alvorens je in een obsessief gewichtsverlies te storten.

Ik had, heb me voorgenomen om komend seizoen als een Gilletteke rond te lopen, scherp dus. Wat voor mij denkbaar is, 78kg droog aan den haak, te Lanzarote welteverstaan. Ik ga hiervoor geen gekke dingen doen, als het lukt, mooi meegenomen, lukt het niet geen drama. Maar moest het lukken, dan zal dat een verschil zijn van een kleine- 4kg tov vorig jaar. Als we het dan bekijken volgens de tabel dan moet er op de marathon een 8 minuten af kunnen.








Maar het minder fijne aan dit verhaaltje is: “Dit is pure theorie, de IM-werkelijkheid is anders, ongenadig hard”. Maar het blijft toch een opstekertje, mentaal dan. En dat is ook meegenomen.

Laagtes en hoogtes

De voorbije week is een mix van climaxen en anticlimaxen. Een 2-tal weken geleden bij de dokter binnengewandeld met een ontsteking op het trommelvlies, sinusit, en een bijhorende ontsteking aan de keel. Ik ben er spijtig genoeg ook terug mee uiten gekomen. Maar soit, wat pillekes en oordruppels, en binnen de week moest het allemaal terug in orde zijn. Deze week terug pijn in het oor, dagen rondgelopen alsof ik nachten aan een stuk gezopen had, en met dat gevoel heb ik veel ervaring gehad in het verleden. Deze week terug bij de dokter langsgeweest, een andere, maar dit keer ging ik langs voor mijn heup. Iets dat sinds vorig jaar april aansleept en met kiné- en aanverwanten niet echt te verhelpen is. Als de nood het hoogst is en er niet veel uitwegen zijn dan proberen we toch nog is iets anders dan anders. Geachte heer dokter werkt met bach bloesems en aanverwante toestanden, die worden ingespoten ter hoogte van de blessure. 4 Verschillende spuiten die met kleine eenheden verdeeld werden binnenin een diameter van 20 cm rond het bewuste probleem. Ik zal er niet ver naast zitten, maar ik schat toch dat ik in totaal een 25 tal prikken heb gekregen. Nu kan ik me beeldig inleven in de te doorstane pijnen die een dartsbord moet ondergaan, eeuwig respect voor de dartsborden. Binnen de week zou ik al resultaat moeten hebben, ik ben benieuwd.

Na deze acupuncturistische uitspatting vroeg ik terloops om mijn oren nog es na te kijken voor alle zekerheid. Na de inspectie van de oren met zijn kijklicht, ramde hij datzelfde kijklicht in mijn “neusgaatjes”, om daar het licht ook eens te laten schijnen. Het bewijs dat hij het erin ramde en er een goede draai aangaf werd gegeven door de lichtstralen die er via mijn ogen uitkwamen, of waren het sterren van de “lichte” pijn die zijn kijklicht me bezorgde, respect voor vuurtorens. Zijn woorden na inspectie waren als volgt: Uw neus staat een beetje scheef (wat wilde, als ik uw kijklicht ook zo in uw neus zou rammen dan zou uw neus ook scheef staan” dacht ik bij mezelf), en spijtig dat “Music for live” van Stubru gedaan is, anders kon je een prachtige donatie van vocht gedaan hebben. “ De rechterhelft van het gezicht was goed voorzien van vochtophoping. Dus weer aan de pillen en neusdruppels ipv oordruppels, de sinusit en randactiviteiten zouden het gevolg zijn van een allergie. Ik een allergie, van wat?? Na lang nadenken, met maar 1 hersenhelft op het “droge" duurt het allemaal wel langer, heb ik het beestje gevonden, het beestje luister naar de naam “Chloor”. Symptomen (gelukkig niet alle) en motief van het ontstaan komen beiden overeen met mijn profiel. Bij frisser, koud, droog weer en de 3 wekelijkse zwembeurten slaat het klaarblijkelijk toe. Vorig jaar heb ik ook een aantal maanden het menig fietser fietspad onveilig gemaakt door mijn neusinhoud te ledigen op diens ondergrond, met 3 antibioticakuurtjes in de aanloop naar IM Lanzarote. Geen 2 jaar achtereen worden er stokken (slijmen) in de wielen van mijn trainingsarbeid gestoken. Dus heb ik me naar winkel gehaast om me een neusklem en oordopjes aan te schaffen. Hopelijk lukt het hiermee, want ik heb geen zin om een 6 maanden per jaar aan flesjes te snuiven en pillen te pakken ter voorkoming van.

Vandaag mijn eerste maal gezwommen met een neusknijper, het gaat toch enkele weken aanpassing vragen. Tijdens het zwemmen geeft het wel een goed gevoel, je wordt precies bij de neus genomen en vooruit getrokken. Alle beetjes helpen dan maar denk ik bij mezelf. De oordopjes heb ik uitgelaten wegen een nog te pijnlijk oor, maar dat is dan voor volgende week.

Na de laagtes komt die ene hoogte van de week, vandaag de jaarlijkse MTB-tocht Jef Friant gereden met een 14-tal andere clubleden. Uiteraard wordt er dan naar mekaar gekeken en probeert men de staat van dienst te monsteren van elkeen, maar het belangrijkste van al is; hoe is het gevoel tov vorig jaar. Ik mag naar mijn bescheiden mening zeggen dat het goed aanvoelde vandaag. Mede dankzij de -4kg tov 4 jaar, ik deze winter is heb kunnen “doortrainen” en het geeft ook vertrouwen dat we met de trainingschema’s op de goede weg zitten. Nu volgende week nog een goede looptest doen, een 10-tal dagen later een fietstest en ik weet weer waar ik sta, met beide voeten op de grond of lichtjes zwevend, we'll see.

Techniektraining

Zaterdag een techniektraining gaan volgen om het zwemmen nog wat bij te schaven, en omdat ik nu niet echt weet of ik nu goed of slecht in het water lig, wat doe ik nog verkeerd, …? We waren in totaal met zijn 3’en, en we hadden de breedte van 2 banen ter beschikking, inclusief een trainer die 1 uur mee langs de kant op en af liep, om de 25m iedereen bijstuurde, …



We mochten beginnen met 150m inzwemmen, tijdens het inzwemmen zou hij de probleempjes bestuderen en aan de hand daarvan ons de nodige oefeningen laten uitvoeren. Na 150m staken we ons hoofd terug boven water, maar de trainer konden we nergens meer bespeuren. “Die heeft er al de brui aangegeven, zijn we echt zo slecht” kwam bijna simultaan uit onze monden. Gelukkig niet, maar zijn gezicht werd toch sterk ontsierd door de moeilijke opgave die hij het komende uur moest proberen te volbrengen, en om ons huiswaarts laten keren met “progressie” en met de moed om aan onze probleempjes te werken. Er moest terug licht zijn aan het eind van de tunnel.

Op het einde van de trainingssessie werd iedereen nog is apart op de fouten gewezen, het was ook duidelijk dat we continu aan de techniek dienen te denken, het ganse jaar door. En bij rustigere clubtrainingen, zelf wat techniekoefeningen in de trainingen dienen in te lassen.

Voor mij persoonlijk was het een 2-strijdig gevoel, enerzijds mag ik zeer blij zijn, ik lig, lag die zaterdag, naar het schijnt als een pijl in het water. Het verbaasde daarom de trainer dat ik niet echt snel vooruitging, dus moest het probleem zich onder water bevinden. En het blijkt dat ik tijdens de stuwfases geen versnelling in de armen heb. Dus is voor mij de boodschap, krachtoefeningen doen (waarmee ik sinds 3 weken geleden gestart ben, 1x per week) en de versnelling(en) aanleren. Ik mag, en wil hier toch nog eens vermelden dat de yoga sessies en de wekelijkse stretch/rustdag resultaten oplevert, het geeft me de kracht om “ontspannen” de vormspanning “lang” aan te houden. Waarom het negatieve kantje,? Een beetje schrik dat er dan niet veel progressie meer zal inzitten. Maar we zijn op de goede weg, en we proberen de komende weken de versnellingskes uit, met extra aandacht aan de positie van armen en handen onder water.

Voor mij persoonlijk was het een geslaagd initiatief en ik zal dit in februari zeker herhalen. Het is dan zowiezo geen herhaling van afgelopen zaterdag, dan zullen er andere techniekprobleempjes aangepakt worden.