Trochanteritis, snapping hip, overuse iliopsoas, underuse piriformis en glutaeus medius …

… is het verdict.

Snapping hip: de peesplaat verspringt over het heupkapsel aan de voorzijde van het heupkapsel.

Trochanteritis: een ontsteking aan de spieraanhechting ter hoogte van de heup.

Iliopsoas: overbelasting, verkramping, deze spier zit vast aan de rugwervels en laat de omliggende spieren compenseren, met als gevolg lage rugproblemen, uitstraling naar bovenbenen en knie.

Piriformis: spier waar een zenuw doorloopt, indien deze spier niet sterk genoeg is kan er druk ontstaan op de zenuw.

Glutaeus: helpt bovenstaande te ondersteunen.

Ik heb vandaag corticoïden ingespoten gekregen, binnen 1O dagen dient er resultaat te zijn. Zoniet dienen er MR-scans genomen te worden, om eventuele verkalking op te sporen, maar er werd geen spoor van ontdekt tijdens deze controle enkele maanden geleden. Daarna terug naar de kiné voor stabilisatie en stretching.
Een 3-tal maanden terug heb ik ook nog een inspuiting gekregen, maar met Bachbloesems en aanverwanten, dit heeft toen ook geholpen. Er was snel beterschap merkbaar, maar blijkbaar is het niet volledig geheeld.

Mijn bezoek aan Body2bike heeft me ook veel geholpen, daar had men me reeds gewezen op het probleem, van spieren die te sterk zijn en andere die te slap zijn. Ook dat het ene been korter is dan het andere, heeft zo zijn gevolgen op de spierontwikkeling. Compensatie en onbalans waren het gevolg. Ik diende te stretchen en stabilisatietraining te doen.

Dat ik dit seizoen ben kunnen blijven trainen is dankzij bovenstaande bezoeken, maar heeft ook het probleem laten sluimeren. Tijdens LSD, EXD trainingen (fiets of lopen) heb ik "nooit" last gehad, bij het intensievere werk was dit wel voelbaar, maar ook niet altijd.

Dus op naar een snelle revalidatie hoop ik. Eén ding heb ik wel geleerd: enkel training voor het lopen, fietsen en zwemmen is niet genoeg voor mij. Zeker niet als ik voor de lange afstand ga. Stabilisatie en stretchen moeten deel uit maken van de training.

CRASHED test dummy

Het heeft niet mogen zijn, een brug (heup) te ver waarschijnlijk. Toch een klein verslagje om het daarna voorgoed los te laten want het zit me toch vrij hoog.

Zwemmen

Rustig vertrokken ondanks dat mijn brilleke van mijn hoofd werd geklopt, er veel getrokken en geduwd werd tijdens de zwemstart en iemand zijn voet onder mijn kin plaatste. Normaal gezien ga ik de persoon achterna die me dat geflikt heeft, om is goed terug op zijn kop te kloppen. Maar geen onnodige enrgie verspillen dacht ik bij mezelf. De eerste ronde was op 31min, en het water verlaten op minder dan 1u3min. Een snelle wissel gepleegd voor mijn doen en de fiets op.

Fietsen

Het voelde van in het begin goed aan, maar door de windrichting, was doseren de boodschap. Na continu wind op en Timanfaya onder de wielen te hebben, kwamen de eerste gevoelens aan de heup opspelen. Echt kracht zetten op de pedalen was niet goed en dan zijn we bewust kleiner gaan trappen. De 53x11 bleef naderhand in de ijskast. Ondanks dat legde ik nog een behoorlijke fietsproef af, die voorzien was van enkele pi(t)sstops en 2 bevoorradingen. Groot was de blijdschap toen ik binnenreed in T2 dat het 19u04 was, nog op schema. Tijdens het lopen in T2 wist ik dadelijk dat het de heup niet 100%.

Lopen

Rustig begonnen met lopen, op hartslag, de pijn in de heup bleef uit en het ging redelijk "vlot". Na een 4-tal km was de pijn er terug om sporadisch terug te keren, maar het was draaglijk. Geen probleem tot dan toe, tijdens de aanvang van de 2de ronde begon de pijn constant te worden en elke stap gaf steken in de heup, na 13km zag ik de zin er niet van in om 25km te stappen. Dat ging zelfs met moeite, dus teruggedraaid met een kater op zak. Indien het van vermoeidheid zou geweest zijn dan liep ik wel verder, desnoods tegen 7km/uur, maar deze zelfkastijding had echt geen zin.

De -11 uur zat erin, als ... maar "als" telt niet. Ik zal het nooit weten. Wat ik wel weet is dat de trainingen vruchten hebben afgeworpen, zonder discussie. En de heup dan? Blijkbaar spelen de problemen op door veel kracht te zetten op de onderrug voor lange tijd. Tijdens rustige trainingen heb ik er geen last van, zowel tijdens het fietsen of lopen. Volgende week maar is een afspraak maken bij een of andere kliniek, en alles is binnenstebuiten laten draaien.

Dit was dan het Ironman avontuur voor mij, hier stopt het, het zijn 3 fijne harde jaren geweest maar de kers heeft de taart niet gehaald.

gr

LETS RUMBLE ....

Nog effe enkele nieuwtjes vanuit Lanza alvorens te gaan slapen. Yves is een vat vol stress, de Haribo-beertjes geven hem hoofdpijn, of is het de zon, of is het de stress, of is het de combinatie van getsresseerd Haribo-beertjes in de zon te eten. Karel Dams heeft het minder getroffen, al antibiotica etend op de vlieger gestapt vanuit Belgie heeft hij het gisteren klaargespeeld om de antibiotica te mengen met een glas rode wijn. Een allergische reactie tot gevolg, met ontlastingen langs verschillende openingen die het lichaam rijk is: De dokter is langsgeweest, vandaag heeft hij plat op de zetel gelegen, met platte kaas als zijn beste vriend. Karel heeft toch besloten oñ te starten morgen, Karel is een echte.

Vandaag heb ik nog een rondje in de zee gezwommen, eindelijk relaxen was dat sinds ik hier ben. De visjes geteld en genoten van het zwemmen, een klein beetje de vissen gevoerd met wat muesli-ontbijt (2 serieuze slokken zeewater binnnegdaan). Het zwemmen was goed, ik zal er sneller uit zijn dan vorig jaar (hoop ik). Daarna snel naar Lasanta voor een massage, om de spieren wat te laten ontspannen. De massage heeft me zeer goed gedaan, daarna he fietsje gaan ophalen, de pad van de achterversnelling was scheef gekomen tijdens het transport. Alles ingepakt voor de wedstrijd daar aangekomen nog eens snel de versnellingen getest. Fuck, deze pakte opnieuw niet meer tegoei. Snel gaan aanschuiven bij de service dienst, gelukkig stond daar dieë kerel die mijne fiets in Lasanta onderhanden genomen had. Hem aangesproken met een boze blik (wel van de stress een beetje, het was ondertussen 17u30), en hij heeft het terug rechtgezet.

Dan de vooruitzichten, ik heb er zin tot aan loopkm 20, daarna zal het een vraagteken worden. Om onder de 11u00 te geraken zal ik wreed mijn best moeten doen en zal het lopen meer dan 100% in orde moeten zijn. Maar dat zijn vragen voor morgen, met antwoorden omstreeks 18u00. Ik hoop om 1u10 na de start op de fiets te zitten (mijn wissel zal dus zeer snel moeten gebeuren. Op 7u10 in mijn loopsloefen te ztitten en op 10u59min59sec over de finish te gaan.

Soory voor de fouten, maar weinig tijd en een slechte verbinding maken het wederom stresserend.

Groeten van mister antibiotica, het Haribo-beertje en van V-man.

Crash test dummy 855, final part

Volgende week zondag zal ik weten of de trainingsschema’s hebben opgebracht wat ik er van verwacht. Ik kan nu al met zekerheid zeggen dat er momenten tijdens trainingen zijn geweest, die progressie vertoonden t.o.v. vorig jaar. Dit is niet enkel aan mijn trainingsschema’s van dit jaar te danken, maar hoofdzakelijk aan de trainingen die ik de voorbije 3 jaar onder leiding van Petrel heb afgewerkt. Dit jaar was het wat “intensiever” dan de voorbije jaren, en dat intensievere werk heb ik redelijk goed verwerkt. En is op de trainingen ook zichtbaar. Hoe het gezamenlijk plaatje eruit zal zien is altijd afwachten. De doelstelling is om onder de 11u00 te duiken, de marathon zal de scherprechter zijn. Lukt dit niet, dan is er geen man over boord. Een marathon onder de 4 uur zou me ook gelukkig maken. Coach Gordo zegt: “ If you run a good marathon during an Ironman , you did a superb Ironman.”. Eigenlijk wil hij hiermee zeggen, dat je goed gedoseerd hebt, voldoende gedronken en gegeten hebt, en dat het mentaal ook in orde was. M.a.w., kopke erbij houden en een beetje geluk afdwingen.

Vandaag nog 145km met de club meegefietst, met 2 intensieve prikken, vrijdag nog 15km (incl 4km los in-uit)gelopen (heuvels op/af) en gisteren nog een bloktraining, 1 uur op de Tackx en een 0,5 uur lopen. De looptrainingen op zich hebben zich de laatste 2 weken in positieve richting opgeschoven. De looptrainingen gebeurden in de EXD-zone. En deze gingen vlot onder de 5min/km, veel mensen zullen in hun vuistje lachen, maar voor mij is dat snel, maar het belangrijkste was dat deze met plezier en vlotjes werden gelopen. Het fietsen op de Tackx gebeurde bewust in mijn klimaatkamer, A.B.C. Sport te Leuven heeft er zo eentje. Mijn klimaatkamer heeft de afkorting G.A.R.A.G.E., het uurtje Tackxen gebeurde in 4 10’ EXD blokken, van +200W, bij +/- 90 omw. De bonen zagen het en zeiden dat het goed was (ze durfden waarschijnlijk niet anders, want de andere pot is reeds verorberd). Wat het taperen betreft, zaterdag 24 mei zal ik het antwoord kennen.

Vanaf nu is het veel slapen, op de voeding letten, proberen van 2 maal per dag te stretchen, inpakken, de race overlopen, de beentjes laten rusten, het hoofd leegmaken en vanaf woensdag genieten en alles nemen zoals het komt.

Crash test dummy 855

Gisteren mijn 1ste wedstrijd van het jaar gedaan, de niet-stayer kwart van Seneffe. De eerste maal dat ik daar deelneem en zeker niet de laatste keer. Een zeer heuvelend parcours, in een prachtige omgeving (met een stukje bebouwde kom en industrieterrein). Het fietsparcours is toch een beetje op mijn lijf geschreven, en selectief (lees niet-stayeren), dus ook op mijn rare hersenkronkels geschreven. Je hoeft geen klimmer te zijn, kracht en doseren is voldoende, ook al is dat ook niet weinig.

Het zwemgedeelte met mijn nieuwe pakkie is een zeer geslaagde onderneming geweest. Op de 1500m zette ik een tijd van 21’22” neer. De eerste (enkelen) zaten rond de 18’, dus denk ik dat de afstand wel redelijk in orde was. Hardzwemmer Dieter was vlak bij mij in de buurt, dus is ook nog eens een bevestiging van mijn goede zwemprestatie. Het fietsen, 3 ronden, werd een funride, de 1ste ronde met het handremmetje op, de 2 andere ronden zonder handrem, maar niet voluit. Dat is mijn probleem, niet voluit durven gaan, want mijn slechtste onderdeel, het lopen, komt achter het fietsen, en daardoor hou ik me teveel in, besparingen heet dat. Wel, het lopen viel mee, buiten de 6 blijnen op de voeten. Ik heb een constant tempo kunnen aanhouden, en terwijl ik de voorbije jaren ifv van mijn klassement zeer slechte looptijden neerzette (bv de 150ste looptijd van 200 deelnemers), heb ik in Seneffe de 79ste tijd van de 200 gelopen, op zich ook een verbetering, en een 49ste plaats algemeen en 6de bij de veteranen is ook niet slecht voor mij. Enkel 1 minpuntje, de heup/bil heeft met momenten van zich laten horen. Dat wil zeggen dat ik deze in Lanzarote ook ga tegenkomen, we zullen zien wat het geeft.

Ondertussen werd de voorbije week van enkele trainingen voorzien, in de mate van het mogelijke. Dinsdag en donderdag werd duidelijk dat het lichaam nog niet volledig hersteld was van de stage, de ziekte, de lange rit van maandag, gebrek aan slaap, veel werk, … dus heb ik bewust de 2de helft wat teruggeschroefd. Met het gevolg dat ik ook frisser aan de start ben gekomen van Seneffe dan voorzien.
De laatste 2 weken zijn ingezet, nog een weekje met de nadruk op looptrainingen en dan is het serieus taperen geblazen vanaf zondag. De komende dagen meer in de aanloop naar Lanzarote.

A propos, wedstrijdnummer te Lanzarote is 855.

Het Peulengaleis

Deze week weer enkele schokkende ervaringen meegemaakt. Hetgeen me het hardst heeft aangegrepen is dat men mij zonder mijn naam te vernoemen een leugenaar noemt en dat ik in één keer alle zonden van Israël naar me toe krijg geschoven. Voor wie het interesseert, lees onderstaande , zoniet lees de volgende blog.

Ik herinner me de A.V. in 2005 nog goed, andermaal werd er een opmerking gemaakt dat de website van GeTC een statische schande was, nooit updates, te moeilijk om up te daten, … Men ging er in 2006 werk van maken. A.V. 2006, status nog steeds hetzelfde, dezelfde opmerkingen, nu ging het enkele maanden in beslag nemen. Dat kan niet dacht ik bij mezelf en een weekend later zette ik een site op het internet (eigenlijk 2, de ledenlounge en de hoofdwebsite). Goedgekeurd dor het bestuur als tijdelijke oplossing voor de nieuwe hoofdsite. Uiteindelijk, op vraag van mij (na verloop van tijd) ”hoe het nu eigenlijk zat met die nieuwe site”, werd besloten om de site aangemaakt door mij als hoofdsite te bewaren en geen nieuwe aan te maken. Ok, geen probleem, een afspraak gemaakt met het bestuur om aan te leren hoe ze eenvoudig, want het is eenvoudig, teksten konden toevoegen, verwijderen, foto’s opladen, … Zij gingen het beheer van de site opnemen, januari 2007. In de loop van 2007 blijkt dat er enkel foto’s van de leden werden toegevoegd (op herhaaldelijke vraag van mij), geen aanpassingen aan trainingsuren, statuten, lidgelden, algemene info, nieuwsbrieven … Dus heb ik uit ijdelheid, ik heb toch die site in mekaar gestoken, met regelmaat info op de hoofdsite gezet. De ledenlounge draaide goed, dit was “mijn” site en heeft niets met de hoofdsite te maken. Met vragen en e-mails wanneer het bestuur nu echt eens de moeite ging nemen om de site te updaten, werd ik afgehouden met, we werken eraan, volgende vergadering, … Ondertussen 2008 en nog steeds geen info omtrent het beheer van de website, noch beweging. Nogmaals een e-mail gestuurd, uiteindelijk bericht gekregen dat vanaf 2de helft april de site door het bestuur ging geupdated worden. Begin mei nog steeds niets, nog een week gewacht, noppes, dan maar als laatste redmiddel het “ongenoegen” uiten op de site. Dat heeft uiteindelijk effect gehad, met een wrange nasmaak echter, ik ben van het principe: vraag enkele malen heel braaf, en daarna neem de laatste strohalm goed beet. Vergeet de consequenties, en die waren er en zullen er de komende weken, maanden nog zijn. Als het bestuur vindt dat ze goed communiceren dan hoeven de websites niet geupdated te worden en is mijn inbreng ook niet meer nodig. Vandaar dat ik besloten heb om met het beheer volledig te stoppen, en alles aan het bestuur over te laten. Laat ze hun creativiteit en communicatie botvieren op de websites, ik gun het de leden van harte.

Mij ging het enkel om de hoofdwebsite, en het nalaten van items, die in mijn ogen toch belangrijke info zijn voor de atleten. Nu krijg ik de rest ook op mijn boterham gesmeerd, ik zou hun werk niet waarderen. Blijkbaar vergeten huidige bestuursleden, dat ik hen in het verleden tot 2 maal toe in de aandacht heb gebracht voor hun werk dat ze deden (dit is uit de biecht klappen, maar soit nu). Op eigen initiatief, heb ik me de moeite genomen om cadeaus te kopen voor deze mensen (als ze dit lezen wil ik ze herinneren aan hun isolatie drinkmokken), de 2de was in de Mexicaan te Leuven, ik hoef niet, en dat heb ik niet gedaan, met de eer te gaan lopen. Het gebaar kwam van de leden, en dat was de hoofdzaak. Als het goed is laat ik het ook blijken, als het niet goed zit mijn inziens mag ik het ook zeggen.

En nu ga ik hier mee stoppen, er zit nog veel in het hoofd, maar dat blijft er. Behalve nog één ding: “Pronken met gevonden pauwveren maken je nog geen pauw.”

Test crash dummy 4

Sinds gisteren ben ik terug van een weekje stage in het Duitse Sauerland. En ik kan iedereen dit onontgonnen fietsgebied aanbevelen. Prachtige wegen, geen al te steile beklimmingen, de afdalingen zijn niet al te technisch, er zijn vanaf half mei zwembaden bij de vleet beschikbaar en de Duitser gedragen zich als echte heren in het verkeer. Voor het lopen licht het iets moeilijker, alhoewel er in Sauerland geschiktere plaatsen zijn waar men toch relatief vlak kan lopen. De 1ste dag hebben Gert en ik ons tegoed gedaan om de beurt al lopend te verkennen, een beetje fartlekken werd het eerste uur continu bergoplopen met enkele stijgingspercentages om u tegen te zeggen. De tranen van ontroering van de schitterende natuur waarin we rond”liepen” was bij mij toch een mengeling van pijn en bewondering op momenten. Wat het eten betreft, met 4 chef-koks op stage gaan doet de buik glimlachen, elke dag werden we cilinair verwend, en het Duitse gebak mag er ook wezen. De dames van deze heren (en 1 toekomstige dame) in kwestie mogen zich gelukkig prijzen, Dankzij Sauerland weten we nu ook waar de brandweerkazernes in het Brussels gewest gelegen zijn, hebben we de institutionele bevoegdheden van de verschillende gewesten beter leren kennen, de oprichting van “De Post”, … zeer leerzaam en ontspannend.

Tijdens de stage ben ik half van de week wel wat ziekjes geworden (voor de 2de keer in de maand april), waardoor ik me gedwongen heb om 2 dagen niet te trainen, ondanks de broek vol met goesting  bedoeld op de benen die de dagen voordien schitterend weerwerk boden aan het Sauerlands asfalt. Deze 2 dagen werden aanvankelijk gereserveerd voor een 200km fietstocht in soloslim vorm en een duurloop van +2 uren en een zwemtraining. Zonder deze fietstraining ben ik toch nog op een totaal van een +500km uitgekomen, en slechts 40km lopen. Maar het voordeel van je eigen trainer zijn is het onmiddellijk aanpassen van je schema’s. Dus werden er voor dit weekend nog 100km fietstraining voorzien, 1 zwemtraining en 1 lange duurloop van +2uur. Maandag proberen een 0.5dagje verlof te nemen om de ontbrekende 200km op de teller te plaatsen. Mentaal heb ik die 200km nog extra nodig om zekerheid te verwerven over mijn staat van dienst.

Ondertussen is het aftellen naar Lanzarote begonnen, de voorbije weken stond het intensievere werk op stapel en enkele langere duurtrainingen, voornamelijk het fietsen werd in volume omhooggetrokken. Ondertussen kan ik met instemming van 3 andere clubleden stellen dat mijn fietsniveau toch een stukje hoger licht dan vorig jaar, ook al is de stage van vorig in de Vogezen niet te vergelijken met Sauerland. Deze stage heb ik geen motorisch aangedreven hulp nodig gehad om de bergskes op te geraken. Het lopen lijkt momenteel ook goed in orde, hopelijk komt het eruit tijdens de marathon op 24 mei , algemeen mochten de loop km’s hoger liggen, maar omstandigheden en andere prioriteiten nekten dit . En de fine tuning komt er de komende 1.5 week aan met nog een ¼-wedstrijd in Seneffe, en nog enkele interval trainingen. Het zwemmen is een raadsel, maar de 4km halen we wel, tegen 1’40”/100m moet wel lukken, ik tel trouwens voor 2 tijdens het zwemonderdeel.