Website

De website is een beetje opgefrist, het voornaamste is het "Food for thought" gedeelte. Dit is nu een forum met duidelijke onderverdelingen. Tijdens mijn nachtelijke dwalingen door het Internetbos, kom ik hier en daar artikels tegen die ik met plezier met anderen deel. Het is wel de bedoeling dat deze met enige argusogen worden bekeken, en niet al te klakkeloos worden overgenomen. Gebruik uw gezond verstand, coach, kinesist, ... als definitief kanaal. Ik hoop dat het meer trainingsvreugde en resultaten met zich meebrengt.

Week 1

De 1ste gestructureerde trainingsweek zit erop, 7 uren “rustige” arbeid werd er verricht: 3 looptrainingen, 3 zwemtrainingen, 1x Tacx en 1x MTB. En een 3 Core+Stability trainingen niet meegerekend. De weken daarvoor was het naargelang de goesting, maar toch nog stillekes blijven bewegen.

De MTB werd vanonder het stof vandaan gehaald, of vanonder het roest. De MTB was niet meer aangeraakt sinds de memorial classic Jef Friant. Toen had ik de laatste km’s kettingbreuk en sindsdien stond mijn MTB-ke roest, stof en spinnenwebben te verzamelen. Gisteren ben ik een ganse namiddag bezig geweest om er ne nieuwe van te maken. Een nieuwe ketting werd erop gelegd, de geleidingswieltjes van de achterste versnelling werden vervangen, de versnellingen afgesteld voor zover me dit machtig is, en een flinke poetsbeurt was de finishing touch.

De staat van de versnellingen was zorgwekkend, maar deze kunnen hopelijk nog een winterke mee. Volgend jaar zal ik de fiets van nieuwe versnellingen en remmen laten voorzien, en een schoon kleurke voor de kader moet me ne zo goed als nieuwe MTB verschaffen. Mijn MTB is reeds een 8-tal jaar oud, maar er werd nagenoeg niet mee gereden. De 1ste banden liggen er nog steeds op, en er is geen slijtage te bespeuren. Als ik naar de fietswinkel ga voor slotjes van de originele ketting of wisselstukjes voor rem of versnellingen, dan kom ik steevast in de problemen. Meestal is het antwoord:” Mijnheer, daar bestaan geen wisselstukken meer voor, en dan kijken andere aanwezige klanten naar mij alsof ik een zware misdaad heb begaan.” Vandaar dat ik mijn fiets voor een onderhoud binnenbreng bij een fietshobbyist die dmv oude onderdelen mijn fietske terug rijdbaar maakt. Deze week was hij met verlof denk ik, vandaar mijn inspanning van zaterdag. Toen heb ik gemerkt dat ik met meer niet-orginele onderdelen aan het rijden ben en alle uitgebrachte reeksen van Shimano mijn fietske sieren. De geschiedenis van Shimano is te bewonderen op mijn MTB-ke. En dat geeft soms wrijvingen, zoals de geleidingswieltjes van de achterste versnelling. Deze liepen zeer stroef, niet te doen, dat ik die ketting nog rondkreeg mag een wonder heten. Ook een verklaring voor de omvang van mijn sierlijke bovenbenen, deze zullen na de winter weggesmolten en zijn.

Enfin, we zijn vertrokken met de trainingen, het zwemmen gaat me goed af. De techniek is het voorbije jaar zeer sterk verbeterd. De trainingen werden vorig seizoen bewust voorzien van overdreven bewegingen, zoals het zeer ver insteken, onderwater niet teveel kracht zetten maar een rustige gelijkmatige beweging maken, en goed op het uitduwen letten. NU gaat alles bijna zonder nadenken, en het voelt goed aan, en de coach zag en zei dat het goed was, enkel laat ik mijn hoofd af en toe iets te ver zakken.

Het lopen gebeurt op gevoel, zonder hartslagmeter, zeer rustig. Vanaf volgende maand zal het hartje weer nauwlettend in het oog gehouden worden. Elke week de MTB en de Tacx op, zullen ervoor moeten zorgen dat de 1ste fietstest van februari 2009 progressie t.o.v. 2008 laat zien. Een joggingske of 3 meepikken als het kan, maar dat is niet zo evidend.

Dit waren de woorden, nu nog de daden, want daar hangt het allemaal vanaf.

Onderhoudswerkzaamheden

Normaal gezien ging ik mijn website deleten, en enkel de blog openhouden. Maar op vraag van, laat ik deze toch nog bestaan. De site zal wel vanaf vandaag enkel nog bereikbaar zijn via de blog. De naam van de Blog is ook verandert, vroeger was deze www.geelsetriatlonclub.blogspot.com, vanaf heden is het "www.vieman.blogspot.com

Onder bepaalde zaken is er een dikke streep getrokken. En vanaf heden zal de inhoud ook terug wat luchtiger worden. Deze week is de trainingsarbeid terug serieus opgevat, en de vrijgekomen energie kan ik dus best gebruiken.

Nog meer duidelijkheid

De voorbije week enkele keren gehoord dat mijn blog vrij depressief, fatalistisch, destructief,… leest. Mensen maken zich blijkbaar zorgen om mij omdat ik het allemaal te zwart inzie.

Ik kan u verzekeren dat het zeker niet de bedoeling is om mezelf in een depressie te storten, om eventuele ondoordachte daden te verrichten, rampspoed over de club uit te spreken,... Het is enkel om dingen van me af te schrijven, en die dingen zijn mijn mening en ik spreek niet voor de rest van de club. Waarom dan die hersenspinsels? Omdat sinds de vertrouwensstemming duidelijk is gebleken dat menig triatleet zich niet veel aantrekt van hoe de club bestuurd wordt (menig is niet allemaal). Zolang men water heeft om te zwemmen, en niet teveel wordt lastiggevallen met andere zaken is men happy. Vooruit denken is blijkbaar niet nodig, tot de voorbije weken, en men een oproep lanceerde om een algemene vergadering te houden. Er wordt me het één en ander verteld en ik hoor ook dingen. En van dingen die ik hoor en soms zie, schrijf ik het één en ander neer, en of het waarheid is of niet, dien je zelf uit te maken. Enkel omdat de club me nauw aan het hart ligt en in de hoop dat er nagedacht wordt over wat ik schrijf en om mensen toch een beetje wakker te schudden.

Maar niet alles is slecht, er zijn ook goede dingen, zoals het bestuur al heeft opgesomd in een nieuwsbrief.

Waarom dan toch voor de optie kiezen om het schip te verlaten? (Sommigen denken daar “zinkend” bij, maar dat is het (momenteel) zeker niet!)

Omdat volgens mij een bestuur het volgende dient te doen:

1/ Initiatieven nemen ten gunste van de leden, en niet hopen dat de leden dit steeds zelf zullen doen.
2/ De club financieel gezond houden, hiermee bedoel ik: vooruit kijken, mensen in de club aanspreken met connecties, een PR-cel oprichten.
3/ Vragen van leden beantwoorden; je verhullen in een stilzwijgen, toont weinig respect. Het minste wat je kan doen is kennis geven van “we zijn er mee bezig”.
5/ Eens voor één keer een deftige begroting opstellen, en de daaropvolgende jaren ook.
6/ Wat meer verplichtingen opleggen aan de leden om mee te helpen bij clubactiviteiten.
7/ Vragen, problemen die tijdens de algemene vergadering naar boven komen effectief behandelen en niet in de vergeetput duwen. Die komen toch terug boven in de loop van het seizoen. Bijv. zwemmen in de zomer …
8/ Kritiek kunnen verdragen, niet gemakkelijk maar het hoort erbij.
9/ Uitgestoken handen van leden niet afwimpelen.
10/….

En omdat een bestuur democratisch wordt verkozen, maar als de democratie in het bestuur niet aanwezig is, dan heeft het ook geen zin.

En omdat ik niet van het principe ben om me erbij neer te leggen, want dat zou me pas depressief maken. Dus moet ik mijn “kwelduivels” maar ontlopen.

En omdat ik leden dingen zie doen uit eigen initiatief, en dan vraag ik me af: Wie is hier eigenlijk de club aan het besturen, de leden of het verkozen bestuur? En waarom hebben deze leden dan hun vertrouwensstem gegeven? We hebben met de club gezegd dat ze goed bezig zijn, buiten ondergetekende gerekend natuurlijk. Maar de wandelgangen fluisteren anderen woorden, en het fluisteren wordt stilaan hoorbaar, eindelijk.

Enjoy... ????

Is het van niet beter weten, van tegendraads willen doen, zien hoever men kan gaan, … ? Het is niet het 1ste “schoonheidsfoutje”. Ik hoop dat men de handrem optrekt , en het HR respecteert, … In mijn vorige blog schreef ik dat er 2 gewichten van de kwinkkwank moesten voor een terugkeer. Wel sinds vandaag is er een derde gewicht, last, sanctie bijgekomen.

Het zijn momenteel moeilijke tijden, en we hebben een sport uitgekozen die veel geld kost. Blijkbaar dringt het niet tot iedereen door dat we sponsoring nodig hebben om te overleven. We hebben afspraken nodig met leveranciers, winkels, om een extra korting te krijgen, op hun producten. Dit maakt onze sport financieel draaglijker voor iedereen van de club.
Blijkbaar kijken sommigen enkel naar zichzelf en lappen regels en afspraken aan hun laars. Indien er niet op gereageerd wordt, dan zal het hek van de dam zijn. Dan heeft men voor komende seizoenen geen been meer om op te staan. Of men dient het geluk te hebben dat ik het alleen heb opgemerkt.

De kruik gaat zolang te water tot ze barst. Wel, de kruik van verontwaardiging is zonet gebarsten.

Opheldering …

… is wel nodig, anders dien ik nog vele malen mijn verhaaltje te doen. En dan staat het hier geschreven zonder dat het een ander leven kan gaan leiden.

Mijn relatie met het bestuur is van dien aard dat het aanvoelt als man en vrouw, gescheiden van bed en tafel. Je dient nog samen te leven, maar toch leef je een apart leven. Mijn ideeën over een club besturen, en voornamelijk de inhoud ervan, verschillen als dag en nacht, zon en regen, zwart en wit, … Op deze blog heb ik meermaals mijn bedenkingen gegeven, en blijkbaar werd er ook iets van opgepikt. De laatste alinea is nog zulk een voorbeeldje van “ik begrijp niet dat … “

Op een gegeven moment dient men knopen door te hakken en, zoals vaag omschreven in de vorige blog zal ik volgend seizoen geen deel meer uitmaken van Ge.T.C. . Ik ben tot de club toegetreden in de tijd dat de dieren nog spraken, ruim 16 jaar geleden, misschien nog langer, ik weet het zelfs niet meer. Het doet ook wel pijn in de omgeving van de linkerborststreek om de club en de atleten achter te laten. Maar dit is geen afscheid, ooit kom ik nog terug, maar daarvoor dient er wel het één en ander te veranderen. Misschien dient er ook wel iets in mezelf te veranderen, maar ik kan er ook niets aan doen dat de club me nauw aan het hart ligt en enkel met lede ogen kan toezien hoe deze rat het schip dient te verlaten. En aub geen verwijten van “ doe er dan iets aan”, want dat heb ik geprobeerd met een vertrouwensstemming tot gevolg, zie REMI. Het resultaat hiervan heeft de “kwinkkwank “ in een positie geplaatst die slechts met 2 gewichten kan ontwricht worden. Ik kan me slechts ongerust neerleggen naast het resultaat, maar het was zeer duidelijk dat ik alleen stond. En dan dien ik ook de eer aan mezelf te houden en mijn conclusies te trekken.

Mits enig zoekwerk en enkele tips heb ik de oplossing gevonden. Ik zal een licentie aanvragen bij de Nederlandse bond, als individueel atleet, en dat kan nog steeds in het begin van 2009. En dan is het probleem van de transferaanvraag ook niet van toepassing, zonder verplicht te zijn om een andere club op te zoeken. Indien de problemen met de heup en billen niet opgelost geraken dan zal ik er voor 2009 toch de stekker moeten uittrekken.

In de praktijk komt het erop neer dat mijn inschrijving bij de Nederlandse bond 50 Euro kost (dan ben ik verzekerd en heb ik geen daglicenties nodig voor wedstrijden). Ik zal een abonnement nemen voor het zwembad, zwemuren zijn dan ‘s morgens en tijdens de middag. Dit kost me 89 Euro voor een jaar. De grootste kost, is het karakter dat nodig zal zijn om de zwemtrainingen tot een goed einde te brengen.

… Ik begrijp niet dat de jeugdleden lidgeld dienen te betalen: ik zie geen jeugd op de zwemtrainingen… begeleiding is er niet voor de jeugd, hoeft misschien ook niet, maar het is ook nooit gevraagd… waar is hun meerwaarde voor die 50 Euro??? Ouders dienen zelf nog extra geld te investeren om hun spruiten te laten zwemmen… het komt over als zieltjes binnenhalen en houden om de zware kost van de zwemuren voor de volwassen leden te bekostigen. Misschien moeten de jeugdatleten zich ook maar is laten gelden en aangepaste uren vragen en/of een aparte baan op donderdag, daar hebben ze meer recht op dan de volwassenen. Op een kip kan men veren van een pauw steken, maar vroeg of laat vallen die veren ook af.