Dag 10

Nog vroeger gewekt dan anders, een rustige douche gevolgd door een snel ontbijt en afdroogsessie brengt ons tot het buitensleuren van de koffers en op naar de luchthaven. Met enig oponthoud, stijgen we op en zien we Lanzarote kleiner worden.

De stage heeft me meer opgebracht dan verwacht, om te beginnen zijn de trainingen zeer goed verlopen, ik heb een 420km gefietst (in tijd is dit om en bij de 18 uren), een 20km gelopen, en 3 maal gezwommen. Ik mag zeggen dat mijn trainingsuren met 300% zijn gestegen., het fietsen zelfs met 800%. De stage zelf zal zijn effect wel hebben, de “blessures” zijn bijna achterwegen gebleven en dit geeft hoop voor de komende maanden.

De beste momenten waren de zwemsessies in de zee, daar heb ik echt van genoten. Het fietsen ging beter dan verwacht, er zal wel een kiloke of 2 af zijn, we hebben fantastisch weer gehad, en ik heb 2 toffe gasten van Aarschot leren kennen. Betere kompanen op stage kan je, je niet wensen.

En nu naar het vrouwke ;-).

Dag 9

Vandaag is het de laatste dag en voor het 3-Petrel team staat er een rit van 6 uur op, met het laatste uur nog is goed doorgeven. Ik ga het houden op een 4u30 alleen fietsen, met Haria en Mirrador del Rio als taaie brokken. Het zou al fantastisch zijn mocht ik dit zonder al te veel problemen ten einde kunnen brengen. Yves besluit om met mij mee te vertrekken. Veel bewondering voor die gast, weinig getraind, en de trainingen van de rest de voorbije week meegedaan, mij zou het niet lukken.

Alvorens te vertrekken nog een 0,5 uurke bijslapen, want de wekker was er weer vroeg bij vanmorgen. Met de wind een beetje van achteren rijden we dan richting Haria, via voor ons nog onbekende en enkele doodlopende wegen. Aan de voet van Haria heb ik een blokje ingepland om tempo tot boven te rijden. Yves laat me begaan en ik vertrek met goede moed. Al bij al valt de klim nog mee, kan ik een goed tempo blijven onderhouden en dalen we af naar Haria. In de afdeling merk ik dadelijk dat deze zeer riskant is door de stevige wind die er waait, en gaan we zachtjesaan naar beneden. Daar aangekomen zet ik me op het terras, bestel ne koffie en wacht op Yves. Hier klinkt het misschien lang, maar Yves was ook vrij snel beneden hoor. Nog wat bijgetankt van drank alvorens naar Mirador del Rio te rijden. Boven op Mirador del Rio aangekomen, merken we dat de wind voor de rest van de terugrit (+/-40km) stevig op kop zal staan. Na moeilijke momenten zijn we dan toch tot in Arriciefe geraakt, nog een laatste terraske gedaan om dan nog 6km naar huis peddelen. Aangekomen na 4u55min en 110km in de benen. Opdracht volbracht zou ik denken, maar lastig.

's Avonds nog een uurke gaan shoppen, fiets en koffer inpakken, eten, cafe del Carmen, en om 00u30 lagen we in ons bed.

Dag 8

Vandaag is het een rustdag voor de andere 5, ze hebben enkele een zwemtraining. Ik maak er een zwemtraining en fietstraining van. Met Yves afgesproken om in de namiddag de zee in te duiken, dus dien ik in de voormiddag te gaan fietsen. Vandaag komen ze de villa kuisen en het linnen vervangen, begrijpen wie kan, voor de nog resterende 2 dagen dat we er zijn. Maar ja, de Spaanse routine mogen we niet doorbreken. Bij het vertrek van de 5 voor de ochtendzwemtraining arriveert de kuisploeg, ik pak alles samen en ga een uurke wat dringende mails versturen. Bij mijn terugkomst blijkt iedereen weg en ik vind de sleutel niet. De GSM van Petrel en Yves geven geen gehoor en dus sta ik voor een gesloten deur. Dus daar gaat mijn fietstraining, dus zit er niets anders op dan opnieuw een terraske te doen ;-).

In de namiddag dus met Yves het water in, en Debbie volgt ook. De zee is vrij kalm en we kunnen rustig genieten van het warme, heldere water, en de zon die goed haar werk doet.

Dag 7

Na de rit van gisteren hebben we de beentjes wat laten bekomen met een LSD ritje van 1u15. De rest heeft er weeral is 5 uur fietsen opzitten. Morgen is het rustdag, wat ik ga doen weet ik nog niet, we zullen zien bij het ontwaken. Waarschijnlijk 2 uurkes fietsen en zwemmen.

Vandaag werd ook St-Patricksday gevierd, wat wil zeggen dat Gert en Yves hunne Guines moesten hebben, alvorens te gaan slapen. Dus hebben we een uitstapje gemaakt met de heren onderling, en een paar Guinnisskes gaan drinken. Guinness doet wonderen en Yves kreeg er een nekmatje van, hopelijk foto's later. Guinness souveniers werden ons aangeboden en glaswerk ... Het zou de langste nacht worden van de stage om 00u30 lagen we in het bed.

Dag 6

Vandaag zouden “we” er alleen op uittrekken voor een 3-tal uren fietsen en een 15min joggen vlak na de fietstraining. Dat alleen erop uittrekken is er niet van gekomen, Yves vergezelde me, nadat hij eerst een toertje van een uurt was gaan rijden, hij moet er trouwens 4 uur hebben opzitten met de fiets en daarachter 1u15 lopen met intervallekes.

De bedoeling was om langs Femés naar El Golfo te rijden, naar Timanfaya en dan met een klein lusje naar huis, goed voor een kleine 80km. De wegen zijn me allen zeer bekend van de wedstrijden die ik hier gedaan heb en telkens ik over deze wegen rij dan wordt ik goedgezind, ondanks de hellingen en de wind vanvoren, het maakt me niets uit. Zolang ik het op mijn tempo en mijn schema kan doen, en me niet hoef af te peigeren om te kunnen volgen om na een 1 uur fietsen met à block beentjes te moeten rondrijden, is het in orde. Ja de andere 5 zijn reeds beregoed.

Op El golfo hebben we de beentjes is getetst voor een 5-tal minuutjes, om daarna op Timanfaya 5 blokjes te doen tegen overslagpols. Alles ging vrij goed en met het terugkomen heb ik op het voor sommigen bekent als het racebaantje nog is goed doorgetrokken. Moe maar voldaan, en een goed gevoel overhoudend van de training, ben ik met Yves gestart. De 15min joggen werden er 40. Meer dan moe aangekomen, gaf de trainingsdag van vandaag me een zeer voldaan gevoel.

Tijdens het fietsen heb ik met Yves “telepathische drankbevoorrading” uitgetest. Het lukt al vrij goed, enkel dient er nog wat finetuning te gebeuren. Voor wie dit wil proberen, raden we aan om een zwembrilletje op te zetten.

S' avonds zijn we zoals de voorbije dagen naar ondertussen onze vaste eetplek afgezakt in de haven van Puerto Del Carmen. Een skypke gedaan, internet afgesurft op zoek naar nieuws en andere onzin. Het leven kan mooi zijn met momenten. Maar de mooiste momenten wachten me thuis op.

Dag 5

Vandaag een "rustdag", wat voor mij inhoud: 45 min zwemmen in zee en een 0,5 fietsen. De zon was weer alom aanwezig, en doet me ontzettend goed.

Een rit voor morgen uitgestippeld van een 3-tal uren, met de beklimming van Haria erin voorzien, wel van de andere zijde dan deze tijdens de Ironman. Het eiland ziet ook ongelooflijk groen, en maakt het onherkenbaar tov enkel jaren geleden. De klimaatsveranderingen laten zich hier blijkbaar ook zien, of is het toeval.

Dag 4

Het zou een prachtige dag worden, geen wolk aan de lucht gezien die dag. En de 5 Lanzagenoten gingen er een rustige rit van maken van 4 uur, om daarna 2 uur te gaan lopen 8-S. Ik besloot daarom om mee te vertrekken, zien hoe “rustig” er gefietst ging worden en onderweg te besluiten hoever de benen me zouden brengen.

Het ging er inderdaad rustig aan toe en ben dan ook de volle 4 uur meegereden, waarvan 95km achteraan. De laatste 5 km heb ik voor mijn rekeningen genomen, om mijn eerste rit van 100km af te sluiten sinds juni 2008. Tranen werden weggeplinkt en champagne werd gedronken. De waarheid gebied me te zeggen dat ik na het fietsen 15 minuten ben gaan loslopen (heupcheck). Om daarna een werk van barmhartigheid te gaan uitvoeren: het laven van de 5 dorstigen die er nog is even 2 uur lopen dienden achteraan te lappen. Respect voor hen, maar ik zou het nooit gedaan hebben, ook al moest ik voor een volledige triatlon op het schema hebben staan.

's Avonds werd er weer naar de loungecafe getrokken waar ik me tegoed gedaan heb aan een kinderportie chickennuggets en frieten.

Dag 3

Vandaag een looptraining van 40 minuten achter de rug, en dat zou het zijn voor vandaag. De rest is een 4-tal uren gaan fietsen.

Het verschil tussen mij en de rest is groot wat trainingsvolume betreft en ik ga me niet bezondigen om in een pot te roeren die voor mij bestemd is. Als ik naar huis ga dan zal ik op 9 dagen het volume van 4 normale weken achter de kiezen hebben. Als ik de rest moet volgen met hun schema's zal het een vermeerdering zijn van 10 maal het weeknormale. Dat is iets erover en dat kan mijn oude lichaam ook niet aan.

Het weer is eerder wisselvallig, zon en bewolking wisselen mekaar af. Vanaf morgen zou het beter worden.

Dag 2

Vanaf nu begint het serieuzere werk, mijn 5 Lanzagenoten gaan de fiets op voor 4 uren. Dat is voor mij iets teveel van het goede en na een 30-tal minuten draai ik een andere richting uit. Na 1u40 was ik terug thuis, 38km op de teller. Een beetje een domperke, maar ja, ik mag ook iet teveel verwachten. Het was de bedoeling om de fietstraining op te bouwen, en dat zal niet moeilijk zijn blijkt uit de eerste fietstraining.

Ondertussen beter kennis gemaakt met de 2 onbekenden van de 6 Lanzagenoten, de gebroeders Peeters, 2 heel toffe gasten, en serieuze atleten.

'S Avonds hebben we al een vast ritueel ingebouwd, een stapke in de wereld zetten naar Cafe Del Carmen (Loungecafe), daar heb je gratis wireless internet. En hier wordt gretig gebruik van gemaakt door iedereen. De rechtse foto is het uitzicht vanuit de lounge cafe, en Yves die daar niet weg te slagen is.

Dag 1

Vroeg de veertjes uit om de te pakken naar Lanzarote. Ik kijk er wel naar uit, maar het vrouwke en inhoud laat ge niet graag achter, in de huidige omstandigheden.

De stage was gepland om een stok achter de deur te houden opdat ik in de maanden januari, februari toch zou bezig blijven. Al is dit niet bijster goed gelukt gaan we toch met enkele uren fietsen en lopen in de benen de komende 10 dagen het fietsen toch gevoelig omhoog krikken. Ik ga daar wel mijn eigen ding doen, de compagnie die meegaat is te goed getraind. En het zou stom zijn om de komende 10 dagen mezelf meermaals op te blazen, me lood in de schoenen, laten fietsen en lopen. Het korte seizoen wil ik met plezier starten en eindigen. Dus zal het een beetje solsoslim zijn ter plaatse en de asociale uithangen.

De check-in en de vlucht van Ryanair was fantastisch, de check-in duurde 5 min met aanschuiven bijgeteld. Tijdens de vlucht had ik 3 zetels voor mij alleen. Het asociale gedrag was reeds ingezet, en we waren nog niet eens opgestegen.

Ter plaatse aangekomen zo snel mogelijk naar het verblijf, Villa ….. Voorzien om 8 personen te slapen te leggen. 4 Slaapkamers van 2 personen, waarvan één slaapkamer is uitgerust met een wasmachine. Of is het, het washok dat uitgerust werd met een stapelbed? Allen gelegen op het gelijkvloers. Raad wie i het washok belandde, yes me. Ik had daar geen probleem mee, maar gedurende de dag werd het meer en meer duidelijk dat de het een echt washok was. De vochtigheid in de kamer is vrij hoog en gaf me de kriebel in de keel.

Niet dat de muren van een moslaagje voorzien waren, maar de gedachten om in dat vochtige hok 9 nachten door te brengen zag ik niet zitten. Ik zag de binnenkant van longen al begroeid met een moslaagje.

Dus heb ik voorgesteld om me te slapen te leggen op het 1ste verdiep, in de living. Dus hebben we de matras naar boven gesleurd, en van het vochtige washokje was ik beland in de master bedroom, uitgerust met een keuken, terras en badkamer. Zulke sprookjes maken ze niet meer.

Verder heeft iedereen de fiets in mekaar gezet, en werd er een uurtje

gefietst, met inbegrip van een havenkoffietje. De beentjes voelden toen al zwaar aan, het zal de jetleg wel zijn zekers. De rest van de gang is nog een uurtje gaan “loslopen”.

Om 20u30 gingen ze slapen, en dat is voor mij toch wel iets te vroeg.

Dus heb ik gebruik gemaakt van de tijd om mijn nieuw speelgoed, een netbook, te leren kennen en vervloeken.