Tacxmania

De laatste weken is het weer miserabel, de gezondheid was daardoor ook miserabel. Een ontsteking op de onderste luchtwegen hebben me 1,5 week aan rustige banden gelegd. Gelukkig was die eerste week een rustweek. Maar met Lanzarote in het zicht knaagt dat toch aan het zelfvertrouwen, en zeker als je trainingen moet laten vallen. Sinds een 3-tal dagen zijn we terug goed bezig zoals het moet, maar dan zijn het de maartse buien die regen, hagel en koude in mijn trainingsrecepten gooien. Daar ik het niet wil riskeren om tijdens een lange fietstraining in regen en koude opnieuw iets op te doen, had ik gisteren besloten om de training op de Tacx uit te voeren. Normaal moest ik +/- 150km doen op de weg, dus gingen we die maar op de Tacx doen. Mijn Tacx staat opgesteld in de garage, en mijn uitzicht is het rek met groenten op glas, pasta’s, drank, …. Er zijn interessantere dingen in het leven om naar te kijken, en om te vermijden dat na 3 uren op den Tacx, de bonen achter glas me zouden gaan toespreken en gekke bekken beginnen trekken, besloot ik om het op te delen in 2 blokken van 2 uur, met een 3-tal uren ertussen. Vol goede moed sprong ik op mijn TT-ke met de training in het hoofd die die dag gepland was. 40’ LSD infietsen met cadans piramidekes (5’ +110 – 2’ +115 – 1’ +125 – 2’ en 5’ omw/min), 1 uur extensieve duur, 20’ LSD. Het 2de deel was identiek met uitzondering dat de extensieve duur werd vervangen door 3x 10’ intensive duur, 5’ recup. Door de afwisseling hoopte ik toch dat het allemaal vrij vlot zou voorbijgaan. Maar met momenten ben ik toch zelf tegen de bonen aan het praten geweest. Ik heb ze beschimpt, uitgedaagd, ze verteld dat de tomaten er beter uitzagen, maar ze reageerden spijtig genoeg niet. In totaal werden afgemaald 120 km op den Tacx, vandaag nog 100km solo-LSD op de weg gedaan, en met een goed geruststellend gevoel van het fietske gekropen.

Tacxen is fijn voor 1 uur, en toch heb ik er 4 uur plezier aan beleefd. Na de 2de training was het duidelijk dat ik die dag ook nog 2 andere trainingen onbewust heb meegepikt. De 1ste was het trainen in een warm microgarageklimaat, en het 2de extraatje is het belangrijkste, de mentale voorbereiding. En deze laatste is belangrijk in Lanzarote, ik zal ze missen tijdens de fietsproef, mijn witte bonen achter glas.