Grrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr

%?*$@&ç§!!£! GRRRRRRRRRRRR Oef, dat lucht op. (Juist terug van clubvergadering, en mijn vat met frustraties is serieus aan het overlopen)

wAR

De voorbije 2 maanden werd er gerust, en gerust en gegeten, en gevreten, enkele zwem- en looptrainingen doorbraken het mooie leven. Gecombineed met het innemen van ontstekingsremmers de laatste 10 dagen en een sluimerend griepke knaagde ook aan de zin om te gaan trainen. Nadat ik maandag de laatste pillen binnenwerkte, was het dan ook tijd om de trainingen terug aan te vangen en de remmen los te gooien, een looptraining van een kleine 5km werd afgewerkt. De volle 5km leek het alsof de losgegooide remmen nog potdicht stonden. Lege batterijen, enkele kilo’s extra en rukwinden gaven me de snelheid van een begrafenisstoet. Thuisgekomen maakten een wrang gevoel zich meester van mij. Hier moest direct actie ondernomen worden, verder wegglijden in zelfbeklag is nefast. Een oorlogsverklaring aan de lamlendigheid werd ondertekend. Indianen tooiden hun gezicht met oorlogskleuren wanneer ze ten strijde trokken. Ik heb ook zulk een ritueel, de zeer fijne beharing van de benen werd onmiddellijk ge-Veet. Na 10 minuten zagen de benen opnieuw het daglicht, en het belangrijkste: ik voelde me terug een beetje veel atleet.


Dinsdag werd er gezwommen, en het ging reeds stukken beter. Een redelijk pittig trainingske werd zeer goed verwerkt, alsook de “Kerstpater”(s) in ’t Kelderke. Een duidelijk bewijs dat we terug op het goede pad zitten.

Yes, we can …

Gisterennacht tot 04u00 ’s morgens naar TV gekeken. Niet naar MTV, Adult Channel, … Maar zappend tussen BBC en ZDF, volgde ik de uitslagen van de Amerikaanse verkiezingen. Mijn hoop werd werkelijkheid, gelukkig was ik deze maal niet de enige die “CHANGE” zocht.
Wat in Godsnaam heeft dit allemaal met 3-atlon te maken. Niets en veel, de uitspraak “Yes, we can” kan makkelijk als uithangbord dienen voor de triatlonsport. Je hoeft er enkel in te geloven, maar er dienen ook mensen achter te staan die erin geloven.

En persoonlijk wou ik deze gebeurtenis live meemaken, zulke dingen gebeuren niet elk jaar. De voorbije 8 jaar ben ik echt allergisch geweest voor alles wat met Amerika te maken had. Mijn afkeer voor de egocentrische “God-gezonden” Bush was en is nog steeds zeer groot. En principieel als ik ben, heb ik me de voorbije jaren zoveel mogelijke aankopen uitgesteld die van Amerikaanse makkelijk waren. Gezondigd heb ik me aan de Ironmans, maar ik ben ook maar een mens. Koopwaar voorzien van een Amerikaanse vlag gunde ik bewust geen blik, ze deden me enkel huiveren. De keuze van mijn TT-fiets werd zelfs bepaald in functie van. Dit is echt gene zever, de “Plasma” van Scott had een klein streepje voor op mijn geliefde Orbea. Maar den George heeft er me anders over laten beslissen. Foto's voor de website werden geweerd wegens een "stars and stripes" in de achtergrond, ...

Gelukkig is er het product “B.O.” dat me van de allergie zal verlossen. In januari 2009 zal de allergie-uitslag volledig verdwenen zijn, en hopelijk is het een product met een houdbaarheid van 8 jaar.

“””Vanaf nu kan ik me ook echt concentreren op de volledige afstand, de voorbije jaren heb ik me steeds moeten inhouden. Bang dat ik me zou kwalificeren voor het tri-Walhalla, en me moest onderdompelen in het hetgene waarvan ik een allergie kreeg. Maar dat is verleden tijd, nu kan ik me ten volle concentreren op het tri-Walhalla.“””. “Yes, we can …” en “CHANGE is possible” ;-)

PS: Sorry voor diegene die tussen de lijnen lezen, het was me weer te sterk, en een voorzet dien je erin te koppen.