Nu Lanzarote beangstigend dichterbij komt, lijken de dagen in sneltempo te passeren. Het wordt dus tijd om de knop om te draaien en me stilaan voor te bereiden op wat komen zal. De eerlijkheid gebied me om te zeggen dat ik begin januari mooie dromen had voor de wedstrijd van Lanzarote, maar bacteriën en aanverwante ziektekiemen laten me terug met beide voetjes op de grond komen. Al bij al ook een zeer positieve zaak, “angst” voor een wedstrijd is goed voor mij.Vanaf volgende week vliegen we volgens coach Petrel er echt in, en dit weekend zal dan ook het startschot gegeven worden voor de fine-tuning van mijn “Master”verpakking.
De aandelen van “Veet” zullen de komende weken in waarde verdubbelen, kopen die aandelen is mijn advies. Mijn onderstel telt serieus wat cm², en de permanent op het onderstel laat J.M.P. watertanden. Ik zal wel enkele tubekes kunnen gebruiken, om het bleke vel vanonder de permanent tevoorschijn te toveren. Maar eenmaal de talloze cm² verlost zijn van de krullen, gebeuren er rare dingen met de benen, het kopke, en het verlangen naar wedstrijden wordt groter. En ondanks het feit dat mijn vriendin de voorbije dagen betoogde om het Amazonewoud te redden, zal het Amazonewoud dat de buik- en borststreek rijk is toch verdwijnen. Platbranden is geen optie, maar het verleden heeft me geleerd dat “Veet” ook ongewenste brandende neveneffecten geeft, scheren, een stukje laten groeien ene waxen is de beste oplossing. Eens die begroeiing weg is voel ik me terug 90% triatleet. Hoe raar het voorgaande ook mag klinken, maar dit maakt voor mij ook deel uit van de training met als doel Lanzarote, en mijn ijdelheid draagt ook wel bij tot de fine-tuning..
Wordt vervolgd ….
Geen opmerkingen:
Een reactie posten