Eindelijk is mijn raspaardje geleverd deze week, ik was de wanhoop vorige week bijna nabij omdat er toen nog geen uitsluitsel van levering was. Ondertussen is mijn raspaardje van zadel, hoefijzers en bit voorzien en heb ik een 3-tal ritjes kunnen doen. Het bolt fantastisch, niet te vergelijken met mijn Bianchi-ke, dat geen schrik mag hebben dat ik het zal verwaarlozen. Maar nu is de gewenning en afstelling van de nieuwe fiets de hoofdzaak. Ik denk en hoop dat ik alles redelijk goed heb afgesteld. Vandaag een kleine 6 uren gefietst waarvan de laatste 2.5 voor 90% in de beugel en geen klachten. Het heuvel/bergop rijden is nog wennen, ik moet meer trekken aan de pedalen en als ploegende stoemper is dit toch een aanpassing en soms een aanslag op de spierkes. Wat me wel verbaasde, is dat de trapfrequentie automatisch de hoogte in gaat. Een zeer stijf, wendbaar frame, dat de oneffenheden op de weg goed opvangt, en over mooi asfalt een fijn geluid maakt. Nu nog mijn ouwe, trouwe shamal-wielen onder handen laten nemen door een gerenommeerd mecanicien, waarvoor reeds dank, en mijn fietske is gepimped. Aan het fietske zal het dit jaar niet liggen, faling is te wijten aan de persoon die erop zit.
Ondertussen zijn de haren van benen en bovenlichaam verdwenen, enkele cm² sieren niet nader genoemde onderdelen, en het vrouwke kan (lees moet) er ondertussen mee leven. De gezondheid heeft de voorbije weken parten gespeeld, maar de antibioticakuur begint vruchten en bacteriën af te werpen. Van fysieke fine tuning was er de voorbije weken helemaal geen sprake, hopen op houden wat ik had was de boodschap en dat is redelijk gelukt. Mentaal (ten gevolge van voorgaande items) was het ook niet wat het moest zijn, maar shit happens en maakt soms ook deel uit van de voorbereiding. Liever 90% fysiek in orde aan de start van Lanzarote, dan niet kunnen starten en dan dienen we de verwachtingen maar wat bij te schroeven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten