Nog meer duidelijkheid

De voorbije week enkele keren gehoord dat mijn blog vrij depressief, fatalistisch, destructief,… leest. Mensen maken zich blijkbaar zorgen om mij omdat ik het allemaal te zwart inzie.

Ik kan u verzekeren dat het zeker niet de bedoeling is om mezelf in een depressie te storten, om eventuele ondoordachte daden te verrichten, rampspoed over de club uit te spreken,... Het is enkel om dingen van me af te schrijven, en die dingen zijn mijn mening en ik spreek niet voor de rest van de club. Waarom dan die hersenspinsels? Omdat sinds de vertrouwensstemming duidelijk is gebleken dat menig triatleet zich niet veel aantrekt van hoe de club bestuurd wordt (menig is niet allemaal). Zolang men water heeft om te zwemmen, en niet teveel wordt lastiggevallen met andere zaken is men happy. Vooruit denken is blijkbaar niet nodig, tot de voorbije weken, en men een oproep lanceerde om een algemene vergadering te houden. Er wordt me het één en ander verteld en ik hoor ook dingen. En van dingen die ik hoor en soms zie, schrijf ik het één en ander neer, en of het waarheid is of niet, dien je zelf uit te maken. Enkel omdat de club me nauw aan het hart ligt en in de hoop dat er nagedacht wordt over wat ik schrijf en om mensen toch een beetje wakker te schudden.

Maar niet alles is slecht, er zijn ook goede dingen, zoals het bestuur al heeft opgesomd in een nieuwsbrief.

Waarom dan toch voor de optie kiezen om het schip te verlaten? (Sommigen denken daar “zinkend” bij, maar dat is het (momenteel) zeker niet!)

Omdat volgens mij een bestuur het volgende dient te doen:

1/ Initiatieven nemen ten gunste van de leden, en niet hopen dat de leden dit steeds zelf zullen doen.
2/ De club financieel gezond houden, hiermee bedoel ik: vooruit kijken, mensen in de club aanspreken met connecties, een PR-cel oprichten.
3/ Vragen van leden beantwoorden; je verhullen in een stilzwijgen, toont weinig respect. Het minste wat je kan doen is kennis geven van “we zijn er mee bezig”.
5/ Eens voor één keer een deftige begroting opstellen, en de daaropvolgende jaren ook.
6/ Wat meer verplichtingen opleggen aan de leden om mee te helpen bij clubactiviteiten.
7/ Vragen, problemen die tijdens de algemene vergadering naar boven komen effectief behandelen en niet in de vergeetput duwen. Die komen toch terug boven in de loop van het seizoen. Bijv. zwemmen in de zomer …
8/ Kritiek kunnen verdragen, niet gemakkelijk maar het hoort erbij.
9/ Uitgestoken handen van leden niet afwimpelen.
10/….

En omdat een bestuur democratisch wordt verkozen, maar als de democratie in het bestuur niet aanwezig is, dan heeft het ook geen zin.

En omdat ik niet van het principe ben om me erbij neer te leggen, want dat zou me pas depressief maken. Dus moet ik mijn “kwelduivels” maar ontlopen.

En omdat ik leden dingen zie doen uit eigen initiatief, en dan vraag ik me af: Wie is hier eigenlijk de club aan het besturen, de leden of het verkozen bestuur? En waarom hebben deze leden dan hun vertrouwensstem gegeven? We hebben met de club gezegd dat ze goed bezig zijn, buiten ondergetekende gerekend natuurlijk. Maar de wandelgangen fluisteren anderen woorden, en het fluisteren wordt stilaan hoorbaar, eindelijk.