Opheldering …

… is wel nodig, anders dien ik nog vele malen mijn verhaaltje te doen. En dan staat het hier geschreven zonder dat het een ander leven kan gaan leiden.

Mijn relatie met het bestuur is van dien aard dat het aanvoelt als man en vrouw, gescheiden van bed en tafel. Je dient nog samen te leven, maar toch leef je een apart leven. Mijn ideeën over een club besturen, en voornamelijk de inhoud ervan, verschillen als dag en nacht, zon en regen, zwart en wit, … Op deze blog heb ik meermaals mijn bedenkingen gegeven, en blijkbaar werd er ook iets van opgepikt. De laatste alinea is nog zulk een voorbeeldje van “ik begrijp niet dat … “

Op een gegeven moment dient men knopen door te hakken en, zoals vaag omschreven in de vorige blog zal ik volgend seizoen geen deel meer uitmaken van Ge.T.C. . Ik ben tot de club toegetreden in de tijd dat de dieren nog spraken, ruim 16 jaar geleden, misschien nog langer, ik weet het zelfs niet meer. Het doet ook wel pijn in de omgeving van de linkerborststreek om de club en de atleten achter te laten. Maar dit is geen afscheid, ooit kom ik nog terug, maar daarvoor dient er wel het één en ander te veranderen. Misschien dient er ook wel iets in mezelf te veranderen, maar ik kan er ook niets aan doen dat de club me nauw aan het hart ligt en enkel met lede ogen kan toezien hoe deze rat het schip dient te verlaten. En aub geen verwijten van “ doe er dan iets aan”, want dat heb ik geprobeerd met een vertrouwensstemming tot gevolg, zie REMI. Het resultaat hiervan heeft de “kwinkkwank “ in een positie geplaatst die slechts met 2 gewichten kan ontwricht worden. Ik kan me slechts ongerust neerleggen naast het resultaat, maar het was zeer duidelijk dat ik alleen stond. En dan dien ik ook de eer aan mezelf te houden en mijn conclusies te trekken.

Mits enig zoekwerk en enkele tips heb ik de oplossing gevonden. Ik zal een licentie aanvragen bij de Nederlandse bond, als individueel atleet, en dat kan nog steeds in het begin van 2009. En dan is het probleem van de transferaanvraag ook niet van toepassing, zonder verplicht te zijn om een andere club op te zoeken. Indien de problemen met de heup en billen niet opgelost geraken dan zal ik er voor 2009 toch de stekker moeten uittrekken.

In de praktijk komt het erop neer dat mijn inschrijving bij de Nederlandse bond 50 Euro kost (dan ben ik verzekerd en heb ik geen daglicenties nodig voor wedstrijden). Ik zal een abonnement nemen voor het zwembad, zwemuren zijn dan ‘s morgens en tijdens de middag. Dit kost me 89 Euro voor een jaar. De grootste kost, is het karakter dat nodig zal zijn om de zwemtrainingen tot een goed einde te brengen.

… Ik begrijp niet dat de jeugdleden lidgeld dienen te betalen: ik zie geen jeugd op de zwemtrainingen… begeleiding is er niet voor de jeugd, hoeft misschien ook niet, maar het is ook nooit gevraagd… waar is hun meerwaarde voor die 50 Euro??? Ouders dienen zelf nog extra geld te investeren om hun spruiten te laten zwemmen… het komt over als zieltjes binnenhalen en houden om de zware kost van de zwemuren voor de volwassen leden te bekostigen. Misschien moeten de jeugdatleten zich ook maar is laten gelden en aangepaste uren vragen en/of een aparte baan op donderdag, daar hebben ze meer recht op dan de volwassenen. Op een kip kan men veren van een pauw steken, maar vroeg of laat vallen die veren ook af.